La novelo nomata “La Reĝo kaj Dio” (rēḱs deiwos-ke) estas parto de Ajtareja-bramano, kiu procesoro S. K. Sen tradukis en Hindeŭropan pralingvon. Oni supozas, ke la hindeŭropa lingvaro evoluis de unu lingvo, kiu nomiĝas la hindeŭropa pralingvo.
Aŭskulti:
Teksto (versio de 2013):
H₃rḗḱs h₁est; só n̥putlós. H₃rḗḱs súhxnum u̯l̥nh₁to. Tósi̯o ǵʰéu̯torm̥ prēḱst: “Súhxnus moi̯ ǵn̥h₁i̯etōd!” Ǵʰéu̯tōr tom h₃rḗǵm̥ u̯eu̯ked: “h₁i̯áǵesu̯o dei̯u̯óm U̯érunom”. Úpo h₃rḗḱs dei̯u̯óm U̯érunom sesole nú dei̯u̯óm h₁i̯aǵeto. “ḱludʰí moi̯, pter U̯erune!” Dei̯u̯ós U̯érunos diu̯és km̥tá gʷah₂t. “Kʷíd u̯ēlh₁si?” “Súhxnum u̯ēlh₁mi.” “Tód h₁estu”, u̯éu̯ked leu̯kós dei̯u̯ós U̯érunos. Nu h₃réḱs pótnih₂ súhxnum ǵeǵonh₁e.
La traduko:
Iam estis la reĝo. Li estis seninfana. La reĝo volis filon. Li demandis la pastron: “Ĉu mi povas naski filon?” La pastro diris la reĝon, “Preĝu al Dio Verunosa (Varuna).” La reĝo turnis sin preĝon al Dio Verunosu. “Aŭskultu min, mia patro Verunos!” Verunos Dio elvenis el la ĉielo. “Kion vi volas?”. “Mi volas filon.” “Tiel estos!” diris la hela Dio Verunos. La reĝa edzino naskis filon.
Se vi trovas eraron, bonvolu elekti pecon de tekston kaj premi Ctrl + Enter.